Maðurinn lagar umhvervið af sínum þörfum. Hann notar mikið af auðlindi og orku. Íslendingar flytja mikið af dóti inn í landið. Í upphafi 18. aldar byrjuðu menn að nota kol/eldsneyti og 1950 kjarnorku en í dag eru mest notaðir endurnýjanlegir orkugjafar. T.d sólarorka, vatn-og vindorka, jarðvarmi, sjáfarafall og virkjanir. Jarþefnaeldsneyti veldur gróðurhúsaáhrifum og mengunum en gróðurhúsaáhrif veldur hlýnun jarðar.
Við það þéttist lofthjúpurinn og aufgar í veðri aukast. Ósonlagið er 20 km á hæð. Óson gleypir meginhluta skaðlegra, útfjólublarra geisla frá sólinni. Án ósonlagsins værijörðin liklega algerlega lífslaus.
Nitur og fosfór eru náttúruleg næringarefni. Ef þau eru í mikilum mæli í náttúrunni valda þau ofauðgun. ofauðgun stafast einkum af næringarefnum sem að berast í stöðuvötn og sjó frá landbúnaði, með skólpi og umferð bíla.
Umhverviseitur eru þrávirk eiturefni og brotna mjög hægt niður. Ef rándýr étur mörg dýr sem að hafa umhverviseitur í líkamanum eykst styrkur eitursins í rándýrinu. þau dýr sem eru efst í fæðukeðjunni, verða versiúti vegna þessara eiturefna. Í heimilissorpi má fynna eiturefni.